DENKEN EN BESTEMMEN

Harold W. Percival

HOOFDSTUK XIV

DENKEN: DE WEG NAAR BEWUSTE ONSTERFELIJKHEID

sectie 6

Recapitulatie voortgezet. De kenner van het Drievoudige Zelf, zelfzucht en ik-heid. De noëtische atmosfeer. Waar een mens zich bewust van is. Isolatie van gevoel; van verlangen. Bewustzijn van bewustzijn.

De kenner van de Triune Self voelt niet of verlangen, en het hoeft ook niet te denken om kennis op te doen; het is Zelfkennis. Kennis van de Triune Self verandert niet. Wanneer het handelt, werkt het als Zelfkennis. Het is wat weet en weet wat het is identiteit. Wanneer gedachten zijn evenwichtig en dus kennis van de bewust zelf in het lichaam wordt verworven, het wordt verworven door de mens, niet door de kenner die al kennis heeft en is.

Ik-heid is de passieve kant van de kenner en selfness zijn actieve kant. Ik-heid is het onsterfelijke, continue, onveranderlijke, zelf-zelfde, zelf-bewust identiteit van de Triune Self. Het is in de begrip- sfeer, duidelijk Licht van de Intelligentie. Het is getuige en identificeert zo alle gevoelens en verlangens die worden uitgevoerd door de denker, maar wordt onaangetast en onaangetast door hen of door de veranderingen die erin plaatsvinden. Geen van beide reden noch juistheid verstoort Ik-heid en Ik-heid interfereert niet met een van beide. Ik-heid is niet verbonden met buiten nature; maar in het lichaam is zijn orgaan het hypofyse-lichaam, waardoor het laat Licht van de Intelligentie in het lichaam.

Niets kan benaderen Ik-heid dat kan niet duidelijk zijn Licht, Een reden waarom de dader communiceert er niet mee of niet bewust van wat het hierin is leven of van wat het was in het verleden en waarom het die levens niet kan herinneren.

De Ik-heid en selfness van de kenner zitten niet in het lichaam. De gevoel in het lichaam voelt Ik-heid en beschouwt zichzelf als "ik", en dat geldt ook voor "ego", De valse" I. " De verlangen in het lichaam verlangens selfness en beschouwt zichzelf als "zelf". Het 'zelf' is alleen maar verlangen naar de mens. Dus gevoel-en-verlangen in de mens is de gevoel of identiteit en het verlangen naar de kennis van het Zelf. Onder de verlangens sommige zijn geclassificeerd als goed en andere worden als slecht beschouwd. De goede veroorzaken het verlangen van een ideaal or hoger Zelf, en de slechten veroorzaken het verlangen van een slecht of lager zelf, die dan door sommigen de 'Hoger zelf'En het' lagere zelf '. Selfness is de kennis van zichzelf als een Triune Self in zijn geheel en van zijn duurzaamheid tijdens alle veranderingen in de dader.

Deze kennis is een geheel, ongebroken, onbeperkt wat zichzelf betreft, het is begrip- sfeer en noetic wereld. Selfness is niet direct verbonden met gevoel-Enverlangen en wordt niet beïnvloed door iets dat gevoel-Enverlangen doen. Selfness is verbonden met juistheid en reden. naar juistheid het geeft flitsen van de Licht van de Intelligentie. Wanneer de mens onderwerpen met een moreel aspect beschouwt, worden deze flitsen ook beschouwd geweten. Selfness geeft aan reden knippert van Licht in zeldzame gevallen voor de mens, en deze flitsen zijn intuïties, leringen van binnenuit over een onderwerp of ding. Ze komen naar reden van het denken For selfness, en dan naar de mens via de denken of reden. Selfness en Ik-heid in de relatie aan elkaar zijn de twee aspecten van de kenner. Wanneer de ene kant handelt, versterkt en versterkt de andere de actie. Wanneer Ik-heid is de kennis van selfness zit daarachter Ik-heid; wanneer selfness handelingen, de identiteit en eindeloosheid zit achter de kennis. Selfness en Ik-heid verschillen daarin van elkaar Ik-heid is een bewust, aanhoudend identiteit zonder begin of einde, en selfness is de kennis zonder begin, einde of pauze; maar selfness en Ik-heid zijn hetzelfde in die zin dat de kennis en de identiteit kunnen niet zonder elkaar.

Van deze kennis selfness maakt beschikbaar via juistheid alleen wat betrekking heeft op het deel van de dader in de mens in de uitvoering van zijn plichten en wat betrekking heeft op zichzelf als selfness, wanneer de mens zich voorbereidt om dergelijke kennis te ontvangen.

Selfness en Ik-heid zijn gerelateerd aan de Intelligentie van waaruit ze de Licht. Ze staan in de Licht, en daarom in de Intelligentie. Ze staan niet in de volheid van de Licht, maar toch staan ze duidelijk Licht. Ze geven de Licht aan de begrip- sfeer, bewaar het daar en na de Licht onaantastbaar is gemaakt, kan het worden hersteld naar de Intelligentie. Selfness, en in mindere mate Ik-heidproblemen Licht in de mentale sfeer.

Een mens kan worden bewust van de aanwezigheid van Ik-heid. Het is ook mogelijk, maar het is onwaarschijnlijk dat hij ermee in aanraking komt selfness. Hoewel hij niet zo in contact kan komen door zijn eigen inspanningen, maar als hij genoeg moeite heeft gedaan in die richting, selfness zal weten wanneer het hem zal laten zijn bewust ervan. Dan heeft de mens een standaard van zichzelf zoals die is bewust in de eeuwige zonder verandering of pauze, die hij van zichzelf onderscheidt als de mens van korte duur bestaande uit dagen en nachten en bewust alleen zijn wakkere uren. Hij is verbaasd over de uitgestrektheid en de waarheid van de kennis die van hemzelf is, en toch niet van hem als de mens. Hij wordt bewust deze identiteit en kennis door de actie van de denken of Ik-heid en denken For selfness, niet uit eigen beweging, maar door de genade of Ik-heid en selfness, die ze gebruiken om hem te maken bewust.

Het orgel van Ik-heid is de achterste helft van de hypofyse en het orgel voor selfness is het pijnappellichaam in de hersenen (Fig. VI-A, a). Hoewel het gebruik van deze organen niet is toegeëigend, net als het gebruik van het hart door gevoel en verlangentoch zijn ze niet in gebruik, behalve in de beperkte mate waarin een mens mag zijn bewust van hemzelf. Er is echter een usurpatie van de hersenen, waarvoor zou moeten worden gebruikt begrip- doeleinden maar wordt gebruikt door het hart en de longen het denken over fysieke dingen. Zo'n het denken moet worden gedaan in een bekkenbrein, nu gedegenereerd en buiten werking, behalve de geslacht.

De kenner is in de begrip- sfeer die stroomt als de begrip- adem. De begrip- adem is intelligentmaterie en lijkt dus op geen enkele manier op het fysieke adem. De begrip- adem stroomt in het mentale en dat stroomt in het psychische adem en dat in het fysieke adem.

In het fysieke adem de begrip- adem begint de maankiem, door te geven Licht voor een voorbijgaande eenheid of materie van de licht wereld in het generatieve systeem van het fysieke lichaam. De begrip- adem niet werk direct, maar door de mentale en de psychische ademhalingen en tenslotte door de stralende stroom van de fysieke adem Licht een eenheid in de stralende materie in de hersenen, die zo wordt gemaakt maankiem. De begrip- adem, werkend door deze ambitieuze vuuradem wanneer deze de ruggengraat stijgt, neemt de Licht die elke maand automatisch wordt opgeslagen, terug naar de hersenen. De begrip- adem draagt ook de zonnekiem, dat deel uitmaakt van de begrip- sfeer duidelijk Licht, naar beneden en omhoog door het ruggenmerg tijdens de leven van het lichaam.

De begrip- sfeer is niet materie van de licht wereld. Het is intelligent-materie en behoort tot de Triune Self. In de sfeer zijn Ik-heid en selfness begrip- adem en Licht van de Intelligentie. Het doordringt het mentale, psychische en fysieke sferen en het fysieke lichaam, en al deze blijven doorgaan adem van de begrip- atmosfeer. De Licht van de Intelligentie is in de hele begrip- sfeer en de Licht maakt indruk op de intelligente-materie in de atmosfeer. In het onderste gedeelte van de begrip- atmosfeer, waar zijn de psychische en de fysieke sferen Licht wordt niet waargenomen, niet omdat er eigenlijk geen is Licht, maar omdat de materie in deze sferen kan geen contact maken met de Licht. De toestand is als die van een man die niet kan zien omdat hij blind is, en niet omdat er geen is licht. De begrip- sfeer is van de noetic wereld, een naam gegeven aan dat wat de kennis verenigt begrip- sferen van mens.

De begrip- sfeer kan optreden in elk deel van de licht wereld en beïnvloeden de Elementals materie en dingen in die wereld, maar deze kunnen niet handelen in de sfeer. De Licht in de begrip- sfeer beïnvloedt de materie van de licht wereld zodat dat materie lijkt zichzelf te zijn licht en licht wereld een schaduwloze wereld van kleurloos licht. De entiteiten van de leven formulier en de fysieke werelden, die zich in de lagere en de laagste delen van de begrip- sfeer, hebben geen invloed op de begrip- sfeer; ze handelen alleen in de sfeer wat overeenkomt met de wereld waarin ze zijn.

De kenner en denker van de Triune Self zijn perfect. De dader is niet perfect. De plicht van de dader is zichzelf perfect te maken onder begeleiding van de denker. gevoel en verlangen moeten zichzelf identificeren en isoleren bewust dat ze onderscheiden zijn van het lichaam en nature.

Bij een mens gevoel en verlangen zijn niet zo bewust. Een mens is echter bewust dat is hij bewust of gevoel en verlangenVan het denken en zeker identiteit. Op dood hij verliest zelfs dit kleinigheidje dat hij is bewust, omdat hij niet denkt aan wat hij is bewust of or as gedurende leven. Of hij zal bedenken wat hij is bewust as gedurende leven, hij zal zijn bewust of het op de niet de tijd of of dood. Iedereen zou moeten proberen te zijn bewust zijn identiteit met zijn Triune Self de niet de tijd of of dood, afgezien van het lichaam met zijn naam. Dan zal hij dat zijn bewust zijn identiteit in de nasleep dood stelt en zal zijn bewust zijn identiteit als onderscheiden van het lichaam en zijn naam, wanneer hij weer bestaat.

Zijnde bewust is de aanwezigheid van Bewustzijn in dat wat bewust is. Slechts een dader kan bewust zijn van het bewustzijn, of dat het bewust is. Niets in nature kan zo bewust zijn. Natuureenheden zijn alleen bewust als hun functies en nooit as wat ze zijn, noch zijn ze bewust of hun functies. Ieder mens is als het ware een oneindig kleine opening naar de onbeschrijfelijke onmetelijkheid van Bewustzijn.

Een mens weet niet wat hij is bewust als. Hij weet dat hij dat is bewust, wat betekent dat hij weet dat hij is. Dit is het enige dat hij echt weet. Het is het enige waarvan hij weet realiteit. Hij weet niet wie of wat het is bewust as hij. Hij is bewust of veel dingen van hem gevoel, van zijn verlangen, van zijn het denken en van hem identiteit, maar dat is hij niet bewust as deze dingen. Hij is bewust of zijn lichaam, van zijn delen, van zijn zintuigen, en van de sensaties hiervan als aangenaam of onaangenaam, interessant of onverschillig. Hij is niet bewust of alles is er in zijn lichaam, noch van de manier waarop de eenheden in het lichaam zijn bewust as hun functies. Hij is niet bewust as zijn zintuigen. Hij is bewust van de waargenomen objecten, maar niet van de manier waarop hij ze waarneemt. Hij is niet bewust van de manier waarop de zintuigen werken, de zintuigen werk, nature-materie wordt beïnvloed, de adem-vorm werkt en de dader reageert. Hij is niet bewust van wat de dingen eigenlijk zijn, maar is bewust alleen van bepaalde indrukken die op hem worden gemaakt door de waarneming van deze dingen. Hij is bewust of sensaties, maar kan nooit zijn bewust as sensaties, zoals pijnen en genoegens, honger en dorst, liefde en haat, vreugde, verdriet, somberheid en ambitie.

Dat in de mens die is bewust dat is het bewust, is het aspect van de dader dat gevoel en het aspect dat is verlangen. Dat of wat hij is bewust is het lichaam dat is nature. Dit contact van nature met de dader produceert een illusie wat de mens verhindert zichzelf te onderscheiden als zijnde bewust, en als verschillend van het lichaam als nature. De dader in de mens kan niet zijn bewust as wezen bewust, terwijl het is bewust of wat het is bewust. Het kan niet zo zijn bewust as dader terwijl het is bewust of nature. Dat in de mens die is bewust dat is het bewust, moet zichzelf loskoppelen van het lichaam waarvan het is bewust, worden bewust as zelf. Daarom is het nodig voor gevoel zichzelf te onderscheiden, te identificeren, zodat het zal weten wat het is, en zal weten dat het dat niet is nature. Dat deel van de dader dat bewust dat is het bewust, heeft geen nodig het denken om zo te zijn bewust. Zijn bewust of nature het heeft de het denken van de Lichaam geest. Zijn bewust of zelf as gevoel het heeft de het denken van de gevoel-mind zonder tussenkomst van de Lichaam geest. Door dat, de gevoel-mind, het is gemaakt bewust dat is het gevoel. Door de het denken van de begeerte-mind het is gemaakt bewust dat is het verlangen. Gewoon zijn bewust of nature or of gevoel or of verlangenDeze deskundigen zijn passief. Ze moeten actief zijn om te herkennen nature als functionerend, of gevoel als functionerend, of verlangen als functionerend.

Voor de dader in de mens om meer te worden dan alleen bewust dat is het bewust, gevoel moet aan zichzelf denken met de gevoel-mind en zonder de Lichaam geest. Als iemand denkt, is hij dat bewust of sensaties en niets meer. Dit betekent dat indrukken van objecten van nature contact en grip gevoel en terwijl zo gegrepen zijn sensaties en worden niet onderscheiden gevoel. Deze het denken is gedaan met de Lichaam geest. De gevoel-mind en begeerte-mind zijn als het ware slap en slap. Voor de dader te bewust as wat het is, mag het niet zijn bewust of sensaties. Voor gevoel zichzelf kennen as gevoel wanneer het wordt bevrijd, moet het eerst zichzelf in het lichaam begrijpen of zich realiseren.

Stoppen sensatiesmoet men het gebruik van de stoppen Lichaam geest en men doet dit door de verbinding te verbreken adem-vorm waarmee de sensaties kom binnen. Dit wordt gedaan door onverdeelde aandacht te geven aan het denken met de gevoel-mind, On gevoel enkel en alleen. Als men erin slaagt het denken met de gevoel-mind alleen is er helemaal geen bewust of nature, maar ontdekt zichzelf as gevoel. Dit is de introductie van de dader in de mens voor zichzelf, en is het begin van Zelfkennis. Het systeem om na te denken zonder te creëren gedachten of om zo te denken dat men zal hebben Zelfkennis, is gebaseerd op je wezen bewust en over worden bewust in hogere graden door het gebruik van de gevoel-mind. Nadat men is geworden bewust van zichzelf as gevoel, dat wil zeggen, is bevrijd gevoel, en heeft zichzelf gevestigd als een onafhankelijk van het lichaam en nature, zelfs terwijl bewust van zijn lichaam, is hij gekwalificeerd om te zijn bewust in hogere graden. One doet dit door er onverdeelde aandacht aan te besteden het denken of verlangen. Dergelijke het denken oproepen in gebruik de begeerte-mind. Wanneer men is geworden bewust van zichzelf as verlangen, dat wil zeggen, is bevrijd verlangen, en heeft zichzelf gevestigd as verlangen, als zijnde onafhankelijk van het lichaam en nature, zelfs terwijl bewust van het lichaam is men gekwalificeerd om te worden bewust achtereenvolgens als juistheid, reden, Ik-heid en selfness. Dan is er een bewust as en weet dat hij het complete is Triune Self. Dit is het doel van het systeem van het denken zonder te creëren gedachten, dat wil zeggen zonder zich eraan te hechten nature.

Zijnde bewust die is bewust is als het ware een punt in de volheid van de grenzeloze cirkel van Bewustzijn. Om van te spreken punt of cirkel aan de intelligente kant is een metafoor, omdat punten, lijnen, hoeken, vlakken en cirkels zijn nature-materie, graden van nature-materie. Ze zijn aanwezigheid, doorgang, eenheid en eenheid. Aan de intelligente kant zijn er geen punten, en er is geen ontwikkeling in kringen. Maar punten, lijnen, hoeken, oppervlakken en cirkels kunnen worden gebruikt als symbolen. Ze zijn nauwkeurig symbolen met vermelding van de dader's vooruitgang bewust zijn aan de intelligente kant. Maar er moet altijd aan worden herinnerd dat ze dat zijn symbolen, metaforen zoals woord-formulieren om in te leven nature, die worden gebruikt om dingen van de dader, omdat geen woord-formulieren voor de dader beschikbaar.

Er kan dus worden gezegd dat alle mogelijkheden om te weten uitgaan van een metaforische punt van zijn bewust. Deze punt wordt uitgebreid tot een cirkel, naarmate men verder komt in zijn bewust. De cirkel van zijn wezen bewust wordt steeds groter als hij wordt bewust in hogere graden, totdat hij dat is bewust als de grenzeloze cirkel van Bewustzijn.

Het systeem van het denken zonder te creëren gedachten is gebaseerd op het gebruik en de training van de gevoel-mind tot gevoel is geïsoleerd, en dan bij het opeenvolgende gebruik van de ander deskundigen te bewust de Triune Self. Zo zijn bewust is immers maar een kleine cirkel van zijn bewust. De Triune Self moet doorgaan totdat het is bewust as een intelligentie, en zo verder tot het zover is bewust as Bewustzijn.

Hij die binnenkomt denken wat aldus is samengevat, en zet het systeem van het denkendie nu behandeld zal worden, zal daarin een manier vinden om zichzelf te ontwikkelen tot datgene waar hij naar streeft. Hij zal een manier zien om één te worden met wat zijn hoogste opvattingen over de Godheid ook mogen zijn, dat wil zeggen met die van hemzelf denker en kenner, en hoe je de grootst mogelijke prestatie kunt bereiken voor een mens, namelijk: zijn bewust of Bewustzijn.