HET
WOORD
MAART 1906
| Copyright 1906 door HW PERCIVAL |
MOMENTEN MET VRIENDEN
Hoe kunnen we vertellen wat we zijn geweest in onze laatste incarnatie? vroeg een bezoeker de andere nacht na een lezing.
De enige manier om te vertellen is om positief te weten wie we eerder leefden. Het vermogen waarmee deze kennis komt is geheugen, van een hogere orde. Bij afwezigheid daarvan kan ieder een schatting maken van wat hij voorheen was door wat hij nu echt leuk vindt. Het is alleen maar redelijk om te veronderstellen dat, als we een keuze hebben in deze kwestie, we niet zouden selecteren als de toestand of omgevingen waarin we zouden komen, zoals ongeschikt waren voor onze smaak of ontwikkeling en, als, we hebben dus geen keus, de wet die reïncarnatie regelt, zou ons niet in omstandigheden brengen die ongeschikt zijn voor ontwikkeling.
We voelen medeleven met of zijn tegen bepaalde idealen, personages, klassen van mensen, soorten mensen, ambachten, beroepen, kunst en beroepen, en dit zou aangeven of we eerder voor of tegen hadden gewerkt. Als we ons thuis voelen of ons niet op ons gemak voelen in een goede of slechte samenleving, zou dat duiden op wat we eerder gewend waren. Een zwerver, gewend om zichzelf nutteloos te zonnen op een oude werf of langs een stoffige landweg, zou zich niet op zijn gemak voelen in de beleefde samenleving, het laboratorium van een apotheek of op de tribune. Evenmin zou iemand die een actieve, ijverige man was geweest, mechanisch of filosofisch geneigd, zich op zijn gemak voelen en op zijn gemak zonnen, ongewassen, in haveloze kleren.
We kunnen met redelijke nauwkeurigheid afleiden wat we in het vorige leven waren, niet door rijkdom of positie in het heden, maar naar wat onze impulsen, ambities, sympathieën, antipathieën, controlerende passies, ons trekken in het heden.
Kunnen we vertellen hoe vaak we eerder zijn geboren?
Het lichaam wordt geboren en het lichaam sterft. De ziel wordt niet geboren of sterft, maar incarneert in het lichaam dat wordt geboren en verlaat het lichaam bij de dood van het lichaam.
Om te weten hoeveel levens een ziel in deze wereld heeft doorgebracht, neem een kijkje op de verschillende rassen die nu in de wereld zijn. Denk aan de morele, mentale en spirituele ontwikkeling van een Afrikaanse of Zuidzee-eilandbewoner; en dan die van een Newton, Shakespeare, Plato, Boeddha of Christus. Denk tussen deze uitersten in aan de verschillende graden van ontwikkeling die de mensheid presenteert. Vraag hierna waar "I" tussen deze uitersten staat.
Kijk na het middelen van de positie hoeveel "ik" heb geleerd van de ervaringen van het huidige leven - de gewone man leert maar weinig - en hoe "ik" handelen wat ik heb geleerd. Na deze interessante vraag kunnen we ons misschien een idee vormen van het aantal keren dat het nodig moet zijn geweest om te hebben geleefd om zelfs maar de huidige staat te bereiken.
Er is geen enkele manier voor iemand om te vertellen hoe vaak hij daarvoor heeft geleefd, behalve door feitelijke kennis en een voortdurend bewustzijn uit het verleden. Als hem werd verteld dat hij twee of vijftigduizend keer leefde, zou de informatie hem niet ten goede komen, en hij zou het niet kunnen verifiëren, behalve door kennis die uit zijn eigen ziel komt. Maar door de gegeven illustratie kunnen we ons misschien een idee vormen van de miljoenen jaren waardoor we de huidige staat moeten hebben bereikt.
Zijn we ons bewust tussen onze reïncarnaties?
Wij zijn. We zijn niet op dezelfde manier bewust als tijdens het leven in het lichaam. Deze wereld is het werkveld. Daarin leeft en beweegt en denkt de mens. De mens is een samengesteld wezen bestaande uit zeven mannen of beginselen. Bij de dood scheidt het goddelijke deel van de mens zich af van het grof materiële deel, en de goddelijke beginselen of mensen wonen dan in een staat of toestand die door het hele leven door de gedachten en acties is bepaald. Deze goddelijke principes zijn de geest, ziel en geest, die met de hogere verlangens overgaan in de ideale toestand die het leven op aarde heeft bepaald. Deze toestand kan niet hoger zijn dan de gedachten of idealen tijdens het leven. Omdat deze principes los staan van het grove materiële deel, zijn ze zich niet bewust van het kwaad van het leven. Maar ze zijn bewust en leven de idealen na die zijn gevormd tijdens het leven dat net is afgelopen. Dit is een periode van rust, die even noodzakelijk is voor de voortgang van de ziel als een rust 's nachts nodig is om het lichaam en de geest te laten passen voor de activiteiten van de komende dag.
Bij de dood laat de scheiding van het goddelijke van de sterfelijke beginselen de gelukzaligheid van het leven van idealen ervaren. Dit is een bewuste toestand tussen reïncarnaties.
Wat zijn de theosofische opvattingen over de reïncarnaties van Adam en Eva?
Telkens wanneer deze vraag werd gesteld aan een theosoof, veroorzaakte het een glimlach, want hoewel het idee van Adam en Eva als de eerste twee menselijke wezens die in deze wereld leefden, door moderne wetenschappelijke onderzoeken in zijn absurditeit is aangetoond, komt vaak naar boven.
De goed geïnformeerde man zal meteen zeggen dat de evolutie laat zien dat dit verhaal een fabel is. De theosoof is het hiermee eens, maar zegt dat de vroege geschiedenis van het menselijk ras in deze mythe of fabel bewaard is gebleven. De geheime leer laat zien dat de menselijke familie in haar vroege en oorspronkelijke staat niet was zoals ze nu is, bestaande uit mannen en vrouwen, maar dat er in feite geen seks was. Dat geleidelijk in de natuurlijke ontwikkeling een dubbel geslacht of hermafroditisme werd ontwikkeld in elke mens. Dat nog later werden de seksen ontwikkeld, waarin de mensheid momenteel is verdeeld.
Adam en Eva bedoelen niet één man en één vrouw, maar de hele mensheid. Jij en ik zijn Adam en Eva geweest. De reïncarnaties van Adam en Eva zijn de reïncarnatie van de menselijke ziel in veel verschillende lichamen, in veel landen en door vele rassen.
Hoe lang duurt de tijd tussen reïncarnaties, als er een bepaalde tijd is?
Er is gezegd dat de periode tussen incarnaties, of vanaf de tijd van de dood van het ene lichaam totdat de ziel zijn verblijfplaats neemt in een ander lichaam dat in de wereld wordt geboren, ongeveer vijftienhonderd jaar is. Maar dit geldt geenszins voor alle mensen, en vooral niet voor de moderne westerse mens met een actieve geest.
De goede man die naar de hemel verlangt, die goede werken in deze wereld verricht en idealen en een levendige verbeelding heeft, iemand die naar een eeuwigheid in de hemel verlangt, kan een hemel voor een immense periode hebben, maar het is veilig om te zeggen dat zo niet de gemiddelde man van vandaag.
Het leven in deze wereld is het werkveld waarin zaden worden gezaaid. De hemel is een staat of toestand van rust waarin de geest rust van zijn arbeid en in het leven werkt om opnieuw te worden gereïncarneerd. De periode waarna de geest wordt teruggetrokken, hangt af van wat hij in het leven heeft gedaan en waar hij zijn gedachte heeft geplaatst, want waar de gedachte of het streven dan ook is naar die plaats of toestand zal de geest gaan. De periode moet niet worden gemeten aan de hand van onze jaren, maar eerder aan het vermogen van de geest om te genieten van activiteit of rust. Een moment lijkt ooit een eeuwigheid te zijn. Een ander moment gaat voorbij als een flits. Onze tijdmeting is daarom niet in de dagen en jaren die komen en gaan, maar in de capaciteit om deze dagen of jaren lang of kort te maken.
De tijd is ingesteld voor ons verblijf in de hemel tussen reïncarnaties. Ieder benoemt het zelf. Elke mens leeft zijn eigen leven. Voor zover elk in detail van elkaar verschilt, kan geen definitieve uitspraak over de tijd worden gedaan, behalve dat elk zijn tijd zelf maakt door zijn eigen gedachten en acties, en het is lang of kort zoals hij het maakt. Het is mogelijk om in minder dan een jaar te reïncarneren, hoewel dit ongebruikelijk is, of om de periode met duizenden jaren te verlengen.
Veranderen we onze persoonlijkheid wanneer we terugkeren naar de aarde?
We doen op dezelfde manier dat we een kostuum veranderen als het zijn doel heeft gediend en niet langer nodig is. De persoonlijkheid bestaat uit elementaire materie gecombineerd tot vorm, geanimeerd door het levensbeginsel, geleid en bevorderd door begeerte, met de lagere fasen van de geest die daarin werken door de vijf zintuigen. Dit is de combinatie die we de persoonlijkheid noemen. Het bestaat alleen voor de periode van jaren vanaf de geboorte tot de dood; dient als het instrument waarmee en waardoor de geest werkt, in contact komt met de wereld en het leven daarin ervaart. Bij de dood wordt deze persoonlijkheid opzij gelegd en keert hij terug in de occulte elementen aarde, water, lucht en vuur, waaruit hij werd getrokken en gecombineerd. De menselijke geest gaat dan over naar zijn rusttoestand na het genot waarvan hij zich opbouwt en een andere persoonlijkheid binnentreedt om zijn opleiding en ervaringen in de wereld voort te zetten.
Een vriend [HW Percival]