HET

WOORD

AUGUSTUS 1915

MOMENTEN MET VRIENDEN

Wat is een goede manier om de toestanden van ontwaken en dromen met elkaar te verbinden, zodat er geen interval is waarin de slaper buiten bewustzijn is?

Het onderwerp van dit onderzoek is er een dat meestal niet wordt behandeld. Degenen die erover hebben nagedacht, vonden het over het algemeen niet de moeite waard. Maar het onderwerp is belangrijk. Hoewel het onbewuste interval tussen waken en dromen niet kan worden weggenomen zolang de mens niets meer is dan de mens, kan het aanzienlijk worden verkort. In wakende toestand is een mens zich bewust van de dingen om hem heen, en op een bepaalde manier is hij zich bewust van zichzelf. In de droomstaat is hij zich op een andere manier bewust.

De echte man is een bewust principe, het bewuste licht in het lichaam. Hij, als dat bewuste principe, maakt in wakkere toestand contact met het hypofyse-lichaam, een klier ingebed in de schedel. Bij het hypofyse-lichaam communiceert de natuur hem informatie over de onvrijwillige operaties die in het lichaam worden uitgevoerd, zoals ademen, verteren, afscheiden, en de resultaten van deze operaties als aangenaam of pijnlijke zenuwen. De zintuigen maken het bewuste principe door middel van de zenuwen bewust van de dingen in de wereld. De natuur werkt op dit bewuste principe van binnen en van buitenaf. Tijdens de waaktoestand, van binnenuit over de toestand van het lichaam van de man; van buiten naar de objecten van zintuiglijke waarneming in de wereld. De natuur werkt op hem in via het sympathische zenuwstelsel, waarvan het opnamestation in de hersenen het hypofyse-lichaam is. Een mens houdt zijn lichaam vast door het centrale zenuwstelsel, waarvan het regerende centrum ook het hypofyse-lichaam is. Het bewuste principe staat dus in contact met de natuur via het hypofyse-lichaam, en reageert op de natuur en heeft zijn greep op het lichaam via hetzelfde hypofyse-lichaam.

Het hypofyse-lichaam is de zetel en het centrum van waaruit het bewuste principe indrukken van de natuur ontvangt en van waaruit het bewuste principe door middel van het centrale zenuwstelsel de natuur beheerst, ermee handelt of tegen de natuur in handelt. De flitsen van contact in de waaktoestand op het hypofyse-lichaam interfereren met en beperken de onvrijwillige en natuurlijke functies van het lichaam. Dat flitsende licht op het hypofyse-lichaam belast de natuurlijke werking van het lichaam en verhindert dat de levenskrachten de weefsels en organen en machines van het lichaam repareren en het dus krachtig houden. De lichtflitsen houden het hele lichaam onder spanning, en als de spanning lang genoeg zou voortduren, zou de dood volgen, omdat er geen levenskrachten kunnen binnendringen terwijl het lichaam onder spanning staat onder invloed van deze flitsen. Om het lichaam in stand te houden, is het daarom noodzakelijk dat het lichaam perioden heeft waarin het niet wordt verstoord en wanneer het kan rusten en herstellen. Om deze reden wordt het lichaam voorzien van een periode van slaap. Slaap verschaft het lichaam een ​​toestand waarin de levenskrachten het kunnen binnendringen, repareren en voeden. Slaap is mogelijk wanneer het licht van het bewuste principe ophoudt te flitsen op het hypofyse-lichaam.

Het bewuste principe maakt deel uit van de geest; het is dat deel van de geest dat contact maakt met het lichaam. Het contact wordt gemaakt via het centrale zenuwstelsel en wordt bestuurd door het hypofyse-lichaam. Waken is de toestand die ontstaat door de verbinding die bestaat tussen het centrale zenuwstelsel en het sympathische zenuwstelsel door middel van het gemeenschappelijke centrum, het hypofyse-lichaam. Zolang het bewuste principe zijn licht op het hypofyse-lichaam laat schijnen, is een man wakker - dat wil zeggen, zich bewust van de wereld. Zolang indrukken worden gegeven aan het bewuste principe via het sympathische zenuwstelsel, blijft het bewuste principe zijn licht laten knipperen op het hypofyse-lichaam en grijpt zo het hele fysieke lichaam. Wanneer het lichaam te moe is van uitputting en zijn vitale kracht is uitgeput, kan het geen indrukken van de natuur ontvangen en kan het daarom niet doorgeven aan het hypofyse-lichaam, ook al zou de geest ze daar ontvangen. Dat is het geval wanneer het lichaam moe is maar de geest wakker wil zijn. Een andere fase is dat waar de geest zelf onverschillig is voor indrukken die hij van de natuur kan ontvangen en zelf klaar is om zich terug te trekken. In beide gevallen zal slaap het gevolg zijn.

De slaap begint wanneer de schakelaar tussen de twee zenuwen in het hypofyse-lichaam wordt gedraaid, zodat de verbinding wordt verbroken.

Nadat de verbinding is verbroken bevindt het bewuste principe zich in een staat van dromen, of in een staat waarover geen herinnering wordt bewaard. Dromen ontstaan ​​wanneer het bewuste principe, zoals vaak, op de zenuwen van de zintuigen flitst, die verbonden zijn met de hersenen. Als het bewuste principe niet op deze zenuwen flitst, zijn er geen dromen.

Tijdens de wakkere uren is het bewuste principe in intermitterend, flitsachtig contact met het hypofyse-lichaam. Dit flitsachtige contact is wat de mens bewustzijn noemt, maar in feite is dat geen bewustzijn. Echter, voor zover het gaat, en voor zover het alles is dat de mens in zijn huidige toestand van zichzelf kan weten, laat het, omwille van de beknoptheid, bewustzijn worden genoemd. Dat is de basis waarop hij in zijn wakende staat staat. Hij zou zich nauwelijks bewust of ergens van bewust zijn als de buitenwereld niet op hem inwerkt en hem aanzet. Terwijl hij door de natuur wordt aangewakkerd, is hij zich op verschillende manieren bewust, en het totaal van alle aangename of pijnlijke gewaarwordingen is wat hij zichzelf noemt. Het residu van het totaal van de indrukken geleverd door de natuur identificeert hij als zichzelf. Maar dat is hij niet. Deze totaliteit van indrukken voorkomt dat hij weet wat of wie hij is. Omdat hij niet weet wie hij is, zal deze loutere verklaring niet veel informatie geven aan de gemiddelde man, maar het zal van waarde zijn als de betekenis ervan wordt gerealiseerd.

Er is, als een man gaat slapen, een donkere periode tussen bewust zijn in de wakende staat en bewust zijn in de droomtoestand. Deze donkere periode, waarin de mens bewusteloos is, wordt veroorzaakt door de onderbreking in de verbinding wanneer de schakelaar wordt uitgeschakeld en het licht van het bewuste principe niet langer flitst op het hypofyse-lichaam.

Een man die zich nergens van bewust is, afgezien van de indrukken die zijn ontvangen door de zintuigen in de wakende toestand of de droomtoestand, is zich natuurlijk niet bewust van zichzelf, zoals het wordt genoemd, wanneer er geen zintuiglijke indrukken worden ontvangen, noch tijdens het wakker worden of in dromen. Het bewuste licht moet zich bewust zijn van zichzelf, los van de zintuigen bij het ontwaken of dromen, zodat een mens bewust kan zijn. Als het licht zich niet bewust is van zichzelf en van een staat die volledig verschilt van wat het bekend staat in de wakende en droomtoestanden, dan kan het geen ononderbroken bewuste periode tussen de twee toestanden hebben. Hoewel de mens niet continu bewust kan zijn, kan hij de periode verkorten waarin hij zich niet bewust is, zodat het hem lijkt alsof er geen pauze is.

Voordat het antwoord op de vraag kan worden begrepen, moet het bestaan ​​van deze feiten worden begrepen, hoewel de feiten zelf misschien niet worden gerealiseerd. Wanneer deze feiten worden begrepen, zal iemand die zich bewust wil zijn tijdens de donkere periode tussen de wakende en de droomtoestand, begrijpen dat die bewuste toestand niet alleen in die tijd moet worden geleefd, tenzij die bewuste toestand bestaat tijdens het ontwaken en de dromende staten; met andere woorden, dat een man meer moet zijn dan een man die zich bewust is van wat hij zichzelf noemt, maar die in werkelijkheid slechts het residu is van de som van de indrukken die de zintuigen maken op het bewuste licht van de geest. Hij moet zich ervan bewust zijn dat hij het bewuste licht van de geest is, in tegenstelling tot de waarneming van de dingen waarop het licht is gericht.

Een vriend [HW Percival]