HET

WOORD

JULI 1909

MOMENTEN MET VRIENDEN

Hebben dieren een mening en denken ze?

Sommige dieren vertonen een opmerkelijk vermogen om te begrijpen wat er tegen hen wordt gezegd en zullen doen wat hen wordt verteld alsof ze het begrepen hebben. Dieren hebben geen verstand als de mens het woord begrijpt, en denken ook niet, hoewel ze blijkbaar veel begrijpen dat tegen hen gezegd wordt en veel van de dingen zullen doen die hen verteld wordt. Mind is het individualiserende principe in de mens dat hem veroorzaakt en hem in staat stelt zichzelf als ik-ben-ik te beschouwen. Dieren hebben dit principe niet en niets in hun acties of gedrag zou suggereren dat ze het hebben. Omdat ze geen geest hebben, kunnen ze niet denken omdat denken alleen mogelijk is door de aanwezigheid van geest met verlangen. Dieren hebben verlangen als hun dominante en activerende principe, maar ze hebben geen geest als menselijke dierenlichamen.

In een andere betekenis dan in de mens heeft het dier geest. De zin waarin een dier kan worden gezegd dat hij geest heeft, is dat het handelt vanuit de impuls van de universele geest, zonder een dergelijk individualiserend principe. Elk dier, dat niet onmiddellijk onder de invloed van de mens is, handelt naar zijn aard. Een dier kan niet anders handelen dan zijn aard, wat de dierlijke natuur is. De mens kan strikt volgens zijn dierlijke natuur handelen, of volgens gewone menselijke instincten en sociale of zakelijke gebruiken, of hij kan het dier en de gewone mens overstijgen en op een heilige en goddelijke manier handelen. Deze keuze van zijn actie die de mens heeft, is mogelijk omdat hij een geest heeft of een geest is. Als het dier een geest had of was, zou het mogelijk zijn om een ​​dergelijke keuze op te merken in zijn actie. Maar een dier gedraagt ​​zich nooit anders dan de soort waartoe het behoort, en welke soort bepaalt de aard en actie van het dier. Dit alles is van toepassing op het dier in zijn natuurlijke en inheemse staat of toestand en wanneer het niet wordt gestoord of onder directe invloed van de mens komt. Wanneer de mens een dier onder zijn invloed brengt, verandert hij dat dier in die mate dat hij zijn invloed erop uitoefent. De mens is in staat zijn mentale invloed op het dier uit te oefenen op een vergelijkbare manier, waarbij hij de invloed van zijn geest uitoefent op het dier in zichzelf. Verlangen is het principe van het dier, denk aan het kenmerkende beginsel van de mens. Verlangen is het voertuig van de geest. Verlangen is de materie waarmee de geest werkt. De reden dat dieren getraind kunnen worden om de geboden van de mens te gehoorzamen, is omdat het principe van het verlangen zal reageren op de actie van de geest en de dictaten ervan zal gehoorzamen wanneer de geest volhardt in zijn pogingen het dier te regeren. Het dier doet daarom niet het denken bij het uitvoeren van de bevelen van een man. Het dier gehoorzaamt simpelweg automatisch aan de gedachte van de geest die hem leidt. Ter illustratie hiervan kan worden gezegd dat van geen enkel dier bekend is dat het een bestelling begrijpt en gehoorzamen die anders is dan andere bevelen voordat deze is gegeven. Elk ding dat het doet is vergelijkbaar in aard met wat het door de mens is geleerd om te doen. Het karakter van de geest is te plannen, te vergelijken, te laten ontstaan. Geen enkel dier heeft het vermogen of de capaciteit om een ​​ding te plannen, te vergelijken door te argumenteren, of om een ​​gedragslijn te bedenken voor zichzelf of een ander dier. Dieren voeren trucs uit of gehoorzamen bevelen omdat ze zijn onderwezen en getraind om ze te verrichten en te gehoorzamen. Dit komt door de geest van de mens geworpen op de wens van het dier dat zijn gedachten in actie reflecteert.

Zal een slechte invloed op de mens worden gebracht door de aanwezigheid van huisdieren?

Dat hangt meer van de mens af dan van het dier. Elk kan de ander helpen, maar hoeveel hulp kan worden gegeven of schade kan worden berokkend, moet door de mens worden beslist. Het dier wordt geholpen door de omgang met de mens als de mens het dier met vriendelijkheid zal onderwijzen en beheersen. Het dier in zijn vrije en inheemse staat heeft geen menselijke hulp nodig, maar wanneer door fokken en domesticatie de mens het dier onder de invloed van zijn geest brengt, is het dier niet langer in staat of heeft het de gelegenheid om te jagen voor zijn eigen voedsel voor zichzelf en jonge . Dan wordt de mens verantwoordelijk voor het dier; en nadat hij die verantwoordelijkheid heeft aanvaard, is het de plicht van de mens om voor het dier te zorgen en het te beschermen. De mens doet dit niet omdat hij de verhoging en opvoeding van het dier wenst, maar omdat hij het dier naar eigen gebruik wil plaatsen. Op deze manier hebben we dieren gedomesticeerd zoals het paard, de koe, het schaap, de geit, de hond en het gevogelte. De entiteiten die de lichamen van de dieren animeren worden voor bepaalde doeleinden opgevoed met de dierlijke lichamen ter voorbereiding van het animeren van een menselijk lichaam in een toekomstige evolutie of in de wereld. Op deze manier is er een uitwisseling tussen het dier en de mens. Het dier wordt door de mens geschoold voor de diensten die het de mens verleent. Het begeeringsprincipe van het dier wordt opgevolgd door de geest van de mens, en door zulke voortdurende actie en reactie wordt het begeerte-beginsel van het dier voorbereid door het menselijke beginsel van de geest van de mens, zodat in een verre toekomst het begeerte-beginsel van het dier kan naar een staat worden gebracht waardoor het onmiddellijk en direct met de geest kan associëren. De mens zal zijn plicht beter vervullen als hij zijn plicht op intelligente en opgewekte wijze doet in plaats van met gewelddadige omstandigheden en met tegenzin. De mens zal de dieren helpen als hij ze in het licht ziet dat zojuist is geschetst en zal ze vriendelijk en met aandacht behandelen en zal hen een bepaalde genegenheid tonen; zij zouden dan op zijn wensen reageren op een manier die hem zou verbazen. Bij het tonen van genegenheid moet echter voorzichtigheid betracht worden. Een dergelijke genegenheid moet niet die van dwaze en grillige aaien zijn, maar de genegenheid die men voelt voor de ziel in alle levende wezens. Als de mens dit zou doen, zou hij de dieren ontwikkelen en zij zouden op hem reageren op een manier waardoor de huidige mens positief zou denken dat de dieren intelligentie hadden in de zin van het hebben van het redenerende vermogen. Maar zelfs dan, als het dier op een veel intelligenter manier leek te handelen dan het beste dat het op dit moment doet, zouden ze nog steeds niet in bezit zijn van de kracht van het denken of van het redenerende vermogen.

De associatie tussen de mens en het dier is slecht en schadelijk wanneer dieren door domme menselijke wezens uit hun bol worden gehaald en worden gemaakt om een ​​plaats te vullen die noch dierlijk, noch menselijk, noch goddelijk is. Dit wordt gedaan door mannen of vrouwen die proberen een idool te maken van een dierlijk huisdier. Meestal wordt een hond of kat voor een dergelijk doel geselecteerd. Het huisdier is een voorwerp van aanbidding of aanbidding. De arme mens stort uit een overlopend hart een schat aan domme woorden over het voorwerp van zijn aanbidding. De verafgoding van huisdieren is zo ver doorgevoerd dat het huisdier op de nieuwste of speciale mode is afgestemd en is gemaakt om kettingen of andere sieraden met juwelen te dragen, en speciaal verzorgde verzorgers te hebben om parfum te reinigen en te voeden. In één geval gingen ze wandelen met een hond of reden ze in een speciale koets om de frisse lucht te hebben zonder moe te worden. Het huisdier werd zo door zijn leven gevoed en toen de dood kwam werd het in een uitgebreide kist geplaatst; er werden ceremonies overheen gevoerd en het werd gevolgd door zijn aanbidder en haar vrienden naar een speciaal daarvoor ontworpen begraafplaats, waar het werd gelegd om te rusten in een aangename omgeving en een monument eroverheen werd geplaatst om de trieste gebeurtenis te herdenken. Een dier kan niet de schuld krijgen van zo iemand; alle schuld moet worden gehecht aan de mens. Maar het dier raakt door zo'n actie gewond omdat het uit zijn natuurlijke sfeer wordt gehaald en in een bol wordt geplaatst waar het niet thuishoort. Het is dan ongeschikt om opnieuw de bol binnen te gaan waaruit het is genomen en is niet in staat om op een natuurlijke, bruikbare en juiste manier te handelen in de positie die het door de abnormale mens is gegeven. Zulk handelen is een misbruik van mogelijkheden tot positie door de mens, die in het geheel verbeurt en zich door dergelijk misbruik op een soortgelijke positie in een toekomstig leven zal beroepen. De verspilde kans van positie, het verspillen van geld, de degradatie van andere mensen in het dwingen van hen om dienaren van het huisdier te zijn, en door het dier ongeschikt te maken voor de plaats die het heeft gekregen, zullen allemaal betaald moeten worden in ellende, teleurstelling en degradatie in toekomstige levens. Er zijn weinig straffen te streng voor een mens die een afgod uit een dier maakt en dat dier aanbidt. Zo'n actie is een poging om van een potentiële god de dienaar van een beest te maken, en een dergelijke poging moet zijn rechtvaardige woestijnen ontvangen.

Onder bepaalde omstandigheden is de invloed van dieren zeer schadelijk voor bepaalde menselijke wezens. Bijvoorbeeld, wanneer een persoon zwak of slapend is, mag een kat of een oude hond niet toegestaan ​​worden om het lichaam aan te raken, omdat wanneer het lichaam niet de aanwezigheid van zijn geest heeft of de geest zich niet bewust is in het menselijk lichaam, het dierlijke magnetisme van het menselijk lichaam zal worden afgetrokken door de hond of kat of een ander dier dat het aanraakt. Het dier kruipt instinctief in de buurt van of raakt het menselijk lichaam aan omdat het er een zekere deugd van krijgt. Een bewijs hiervan is dat een hond, met name een oude hond, altijd tegen een menselijk lichaam wrijft. Dit doet hij voor een dubbel doel; om gekrast te worden, maar meer in het bijzonder omdat hij een bepaalde magnetische invloed van het menselijk lichaam ontvangt die hij zich toe-eigent. Het is misschien vaak opgevallen dat een kat een persoon zal selecteren die in slaap ligt en zich op zijn borst krult en tevreden zal spinnen omdat het het magnetisme van de slapende persoon absorbeert. Als dit nacht na nacht wordt voortgezet, wordt de persoon zwakker en zwakker totdat zelfs de dood het gevolg kan zijn. Omdat dieren magnetisme van de mens kunnen opnemen, moet dat de mens er niet toe brengen een dier te mijden of onaardig te zijn, maar hem eerder zijn oordeel te laten gebruiken in het omgaan met dieren, hen alle vriendelijkheid tonen en de genegenheid die de mens zou moeten voelen voor alle levenden. schepsels; maar hij moet ze ook trainen door de uitoefening van discipline, die hen op nuttige en plichtsgetrouwe wezens brengt, in plaats van ze toe te staan ​​te doen wat ze willen, omdat hij ofwel te lui of onzorgvuldig is om ze te trainen of omdat hij dwaas en extravagant is aflaten van hun impulsen.

Een vriend [HW Percival]