HET

WOORD

Januari 1910

MOMENTEN MET VRIENDEN

Werkt de geest met de mens en wat zijn spirituele wezens?

We moeten de vraag in twijfel trekken voordat we deze kunnen beantwoorden. Weinig mensen stoppen om na te denken over wat ze bedoelen als ze termen als geest en spiritueel gebruiken. Als er definities van deze mensen zouden worden gevraagd, zijn er maar weinigen die hun onwetendheid over wat de termen betekenen niet zouden voelen. Er is zoveel verwarring in de kerk als erbuiten is. Mensen spreken van goede en kwade geesten, wijze geesten en dwaze geesten. Er wordt gezegd dat er een geest van God is, een geest van de mens, een geest van de duivel. Dan zijn er talloze natuurgeesten, zoals de geest van de wind, van het water, van de aarde, van het vuur, en geest wordt toegeschreven aan alcohol. Elk dier is geschapen met een bepaalde geest en sommige geschriften spreken van andere geesten die bezit nemen van de dieren. De cultus bekend als spiritisme of spiritisme, spreekt van beschermgeesten, geestcontroles en een geestenland. De materialist ontkent dat er enige geest is. De cultus die bekend staat als Christian Science, die de term ruimschoots gebruikt, draagt ​​bij aan de verwarring en gebruikt deze met uitwisselbaar gemak. Er is geen overeenstemming over wat geest is of op welke staat of kwaliteit het woord spiritueel van toepassing is. Wanneer het woord spiritueel wordt gebruikt, is het in het algemeen bedoeld om eigenschappen, attributen en voorwaarden te dekken die niet fysiek, niet materieel, niet aards zijn. Zo horen we van spirituele duisternis, spiritueel licht, spirituele vreugde en spiritueel verdriet. Men zegt dat mensen spirituele beelden hebben gezien; men hoort van spirituele personen, spirituele uitdrukkingen, spirituele gevoelens en zelfs van spirituele emoties. Er is geen limiet aan het toegeven aan het gebruik van de woorden geest en spiritueel. Die verwarring zal blijven bestaan ​​zolang mensen weigeren om zeker te denken aan wat ze bedoelen of wat ze in hun taal uitdrukken. We moeten duidelijke termen gebruiken om bepaalde gedachten te vertegenwoordigen, zodat definitieve ideeën bekend kunnen worden. Alleen door een bepaalde terminologie mogen we hopen met elkaar van gedachten te wisselen en onze weg te vinden door de mentale verwarring van woorden. Geest is de primaire en tevens de ultieme staat, kwaliteit of toestand van alle gemanifesteerde dingen. Deze eerste en laatste toestand staat ver af van fysieke analyse. Het kan niet worden aangetoond door chemische analyse, maar het kan wel aan de geest worden bewezen. Het kan niet worden gedetecteerd door de fysicus, noch door de scheikundige, omdat hun instrumenten en tests niet zullen reageren en omdat deze niet op hetzelfde vlak liggen. Maar het kan aan de geest worden bewezen omdat de geest van dat gebied is en naar die staat kan gaan. De geest is verwant aan geest en kan het kennen. Geest is datgene wat begint te bewegen en los te treden van een moedersubstantie. De moedersubstantie van geest is actieloos, bewegingloos, passief, rustig en homogeen, behalve wanneer een deel van zichzelf vertrekt om een ​​periode van manifestatie te doorlopen die involutie en evolutie wordt genoemd, en behalve wanneer dat deel dat is vertrokken weer terugkeert naar zijn ouder stof. Tussen het vertrek en de terugkeer is de moederstof niet zoals hierboven beschreven.

De substantie, wanneer ze zo naar voren wordt gebracht, is niet langer substantie, maar is materie en is als één grote vurige, etherische zee of bol in ritmische beweging, waarbij het geheel uit deeltjes bestaat. Elk deeltje, net als het geheel, is duaal van aard en ondeelbaar. Het is geest-stof. Hoewel elk deeltje later door alle toestanden en omstandigheden kan en moet gaan, kan het op geen enkele manier of op geen enkele manier in zichzelf worden gesneden, gescheiden of verdeeld. Deze eerste staat wordt spiritueel genoemd en hoewel van een dubbele, maar onafscheidelijke aard, kan de geest-stof geest worden genoemd terwijl hij in deze eerste of spirituele staat is, omdat geest volledig overheerst.

Door het algemene plan naar involutie of manifestatie in deze universele, spirituele of mentale materie te volgen, gaat de materie over in een tweede en lagere staat. In deze tweede toestand is de zaak anders dan in de eerste. De dualiteit in de zaak wordt nu duidelijk getoond. Elk deeltje lijkt niet langer zonder weerstand te bewegen. Elk deeltje beweegt zichzelf, maar stuit op zichzelf op weerstand. Elk deeltje in zijn dualiteit bestaat uit dat wat beweegt en dat wat bewogen wordt, en hoewel tweevoudig van aard, zijn de twee aspecten verenigd als één. Elk dient een doel voor de ander. De stof kan nu terecht geest-stof worden genoemd, en de staat waarin de geest-stof zich bevindt, kan de levensstaat van geest-stof worden genoemd. Elk deeltje in deze toestand, hoewel het geest-stof wordt genoemd, wordt gedomineerd en beheerst door dat op zichzelf, dat geest is, en de geest in elk deeltje van geest-stof domineert het andere deel of de natuur van zichzelf dat stof is. In de levensstaat van geest-stof is geest nog steeds de overheersende factor. Naarmate de deeltjes van geest-stof voortgaan in de richting van manifestatie of involutie, worden ze zwaarder en dichter en langzamer in hun beweging totdat ze in de vormtoestand overgaan. In de vormtoestand zijn de deeltjes die vrij, zelfbewegend en voortdurend actief waren nu vertraagd in hun bewegingen. Deze vertraging is omdat de materiële aard van het deeltje de geestelijke aard van het deeltje domineert en omdat deeltje samensmelt met deeltje en door alles heen domineert de materiële aard van de deeltjes hun geestelijke aard. Naarmate deeltje samensmelt en zich vermengt met deeltje, steeds dichter en dichter wordend, komen ze uiteindelijk in het grensgebied van de fysieke wereld en de materie is dan binnen het bereik van de wetenschap. Als de scheikundige de verschillende karakters of methoden van de materie ontdekt, geven ze het de naam element; en zo krijgen we de elementen, die allemaal materie zijn. Elk element dat zich onder bepaalde wetten met anderen verbindt, condenseert, precipiteert en wordt gekristalliseerd of gecentraliseerd als de vaste materie om ons heen.

Er zijn fysieke wezens, elementwezens, levenswezens en spirituele wezens. De structuur van fysieke wezens bestaat uit cellen; elementwezens zijn samengesteld uit moleculen; levenswezens zijn atomair; spirituele wezens zijn van geest. De scheikundige kan fysische materie onderzoeken en met moleculaire materie experimenteren, maar hij is nog niet het rijk van geest-materie binnengegaan, behalve door hypothese. De mens kan een levend wezen of een spiritueel wezen niet zien of voelen. De mens ziet of voelt datgene waarop hij is afgestemd. Fysieke dingen worden via de zintuigen gecontacteerd. De elementen worden waargenomen door de zintuigen die daarop zijn afgestemd. Om geest-materie of wezens van geest-materie waar te nemen, moet de geest zich vrij van zichzelf kunnen bewegen, los van zijn zintuigen. Wanneer de geest vrij kan bewegen zonder zijn zintuigen te gebruiken, zal hij geest-materie en levenswezens waarnemen. Wanneer de geest dus in staat is waar te nemen, zal hij spirituele wezens kunnen kennen. Maar de spirituele wezens of de aldus bekende levenswezens zijn en kunnen niet die wezens van de zintuigen zijn zonder fysieke lichamen, die onzorgvuldig en onachtzaam geesten of spirituele wezens worden genoemd, en die verlangen naar vlees. De geest handelt evenredig met de mens zoals de mens zijn geest afstemt op de staat van geest. Dit doet hij door zijn gedachte. De mens is in zijn hoogste deel een spiritueel wezen. In zijn mentale deel is hij een denkend wezen. Dan is hij in zijn begeerte een dierlijk wezen. We kennen hem als een fysiek wezen van vlees, door wie we het dier vaak zien, vaak in contact komen met de denker, en op zeldzame momenten vangen we een glimp op van hem als een spiritueel wezen.

Als spiritueel wezen is de mens de top van evolutie, de primaire en de ultieme manifestatie en het resultaat van een evolutie. Geest aan het begin van involutie of manifestatie is ondeelbaar.

Zoals de primaire geest-materie geleidelijk betrokken is, stap voor stap, van staat tot staat, en tenslotte wordt dat wat spirituele materie was in slavernij gehouden en gevangengezet door de andere kant van de aard van zichzelf die materie is, zo stapt de geest geleidelijk stap voor stap, bevestigt het zijn suprematie over de kwestie van zichzelf, en, het overwinnen van de weerstand van de kwestie van zichzelf, lost die materie uiteindelijk stap voor stap af van het grove fysieke, door de wereld van verlangen, door lange stadia eindelijk de wereld van gedachte; vanuit dit stadium stijgt het door aspiratie naar zijn uiteindelijke prestatie en het bereiken van de wereld van geest, de wereld van kennis, waar het zichzelf wordt en zichzelf kent na zijn lange verblijf in de onderwereld van materie en de zintuigen.

Een vriend [HW Percival]