HET

WOORD

GEESTEN DIE NOOIT MANNEN WAREN

(Vervolg)

"Kenmerken" van alchemisten

Een FAMILIAR of meerdere familiars werden vaak gemaakt en gebruikt door alchemisten om te helpen bij het lokaliseren en voorbereiden van simples, of bij het vinden van metalen basen of bij het bevorderen of bijwonen van de processen van externe alchemie.

Hoe FamIIiars ontstaan

Bij het creëren van een vertrouwd, volgde de alchemist het plan waarop zijn eigen menselijke elementaire werd gemaakt. Niet alle alchemisten wisten van het plan. De kennis die ze hadden, pasten ze toe bij het creëren van hun familiars. De creatie door een mens van een elementair voor een speciaal doel wordt genoemd in een volgend artikel van deze serie. De creatie door alchemisten van familiars zal daar worden behandeld. Bij het creëren van het vertrouwde gaf de alchemist eraan een deel van zijn eigen elementaire, en door dat wat de alchemist zo van zichzelf gaf, als bloed, lymfe of andere vloeistof, kon de vertrouwde geest tot fysiek bestaan ​​komen. Nadat het door de alchemist in fysiek bestaan ​​en activiteit was geroepen, was het zijn gehoorzame dienaar, onderworpen aan zijn bevel. Het verdween en verscheen naar zijn wil, voerde missies uit waarop het werd verzonden, verleende de dienst die het was toevertrouwd, bij het bekijken van alchemistische processen, het omgaan met alembics, het verzorgen van de branden en vloeistoffen, en andere taken die zijn meester had ingesteld. De vorm van het vertrouwde was vaak die van een dier, soms van een mens. Vandaar de verminkte verhalen van de zwarte uilen, raven, zwarte honden en katten, en slangen en vleermuizen als metgezellen van alchemisten. Sommige mensen kregen daarop een zwarte kat en een outfit van vreemde kleding en zaten in een laboratorium en werden verondersteld alchemisten te zijn.

Bekende geesten spraken door levenloze objecten

Een elementair kan door een alchemist aan een levenloos object worden bevestigd, zelf onzichtbaar worden en ervoor zorgen dat het object bepaald werk uitvoert (zie Het WoordVol. 23, nr. 3). Soms was het elementaire aan dat object gebonden en kon het het niet verlaten, tenzij het door de alchemist werd losgelaten. Niemand kan het object verwonden of beïnvloeden. Het bezat een bepaalde kracht die, als de gevolgen ervan door anderen dan de alchemist werden gezien, als een bovennatuurlijke kracht werd beschouwd. Een koperen of andere metalen figuur of een stenen figuur zou kunnen worden gemaakt om geluiden te produceren, vragen te beantwoorden en te waarschuwen voor naderende gevaren.

Sprekende figuren en sprekende hoofden werden gecreëerd en werden orakulair. De figuren bezaten de kracht van waarzeggerij en van het maken van geluiden. De geluiden zouden door de luisteraar worden geïnterpreteerd in de taal die hij sprak, en zouden zijn vragen beantwoorden in de geest waarin ze werden gesteld. Toen de alchemist het elementaire van het object loskoppelde, hield de definitieve macht op. Zelfs dan kan het object nog steeds een eigen magnetische invloed hebben gehad, vanwege de verbinding in het verleden met de alchemist en het elementaire, en een dergelijk object zou vanwege zijn magnetische invloed andere elementaire aanwezigheid kunnen aantrekken, die op verschillende manieren zou kunnen werken. door de afbeelding. Misschien bestaan ​​er in musea nog enkele van deze figuren.

Plichten van een alchemist tegenover zijn familielid

Een vertrouwd persoon kan door een alchemist worden gecreëerd, niet zonder zijn verantwoordelijkheid te nemen of zonder gevaar voor zichzelf. De verantwoordelijkheid was als die van een vader voor een kind. De alchemist moet niet alleen het bekende onderwijzen in methoden en functies, maar hij moet ook betalen voor alle schade die het elementaire heeft toegebracht. Deze verantwoordelijkheid moest worden gedragen totdat het elementaire, in de loop van de evolutie, mens werd en begiftigd was met de geest. Alchemisten die dergelijke families creëerden, werden bewust gemaakt van hun verantwoordelijkheid, maar ze wisten niet altijd hoe lang die verantwoordelijkheid zou duren. Veel overhaaste alchemisten, die hun plichten jegens hun familieleden niet waardeerden en graag meesters wilden worden voordat ze zelf konden dienen, creëerden bekende geesten die ze niet konden beheersen. Door dit te doen verloren zij hun eigen leven en moesten zij in de toekomst een verantwoordelijkheid dragen voor en voor hetgeen zij hadden gecreëerd.

Het lot van een bekende geest en zijn maker

Toen het elementaal eenmaal was gecreëerd, dat wil zeggen dat vele factoren waren gecombineerd tot een elementaire persoonlijkheid, had het een bestaan ​​dat niet kon worden vernietigd, behalve door de vernietiging van zijn schepper, de alchemist. Met de dood van de alchemist, hielden de combinaties op die de elementaire persoonlijkheid van het bekende vormden. De kiem van het elementaire, de gedachte van de alchemist, werd echter niet vernietigd. Toen de alchemist weer in een nieuw fysiek lichaam kwam, creëerde hij een andere elementaire persoonlijkheid rond de kiem van de oorspronkelijke gedachte. Op deze manier zou het elementaire hem van leven tot leven volgen, en hij moet in elk leven de verantwoordelijkheid voor het en zijn daden dragen, totdat hij het ofwel onder de knie had, het had onderwezen en het in het mensenrijk had gebracht, of totdat hij had erdoor zijn persoonlijke bestaan ​​voor altijd moeten verliezen. Dan zou het vertrouwde in de elementen worden verspreid en de kiem gedood.

(Wordt vervolgd)