The Word Foundation
Deel deze pagina



Voordat de ziel kan zien, moet de harmonie binnenin bereikt worden, en vleselijke ogen worden blind voor alle illusie.

Deze aarde, discipel, is de hal van verdriet, waarin zich langs het pad van ontzettende probaties bevindt, vallen om uw ego te verstrikken door de waan die "grote ketterij (afgescheidenheid)" wordt genoemd.

-Voice of the Silence.

HET

WOORD

Vol 1 FEBRUARI 1905 Nr. 5

Copyright 1905 door HW PERCIVAL

GLAMOUR

DE ziel is een eeuwige pelgrim, van het eeuwige verleden en verder, naar de onsterfelijke toekomst. In haar hoogste bewustzijn is de ziel permanent, onveranderlijk, eeuwig.

Verlangend om de ziel in haar domeinen vast te houden, heeft de natuur haar onsterfelijke gast vele gevarieerde gewaden verschaft die zij op slimme wijze in één lichaam heeft geweven. Het is door dit lichaam dat de natuur in staat is om haar glamour over de ziel te werpen en het begrip te saai te maken. De zintuigen zijn de magische toverstokken die de natuur hanteert.

Glamour is de betovering die de natuur over de ziel werpt. Glamour zorgt ervoor dat verleidelijke, veelkleurige fantomen worden aangetrokken, verbijsterende tonen van melodie om te betoveren, de geurige geur van parfums om te verleiden, zorgt voor zoete geneugten die de eetlust bevredigen en de smaak stimuleren, en de zacht meegaande aanraking die het bloed door het lichaam doet tintelen en entertaint de geest.

Hoe natuurlijk de ziel wordt misleid. Hoe gemakkelijk verstrikt. Hoe onschuldig is het betoverd. Hoe gemakkelijk een web van onrealiteiten eromheen draait. De natuur weet heel goed hoe ze haar gast moet vasthouden. Wanneer een stuk speelgoed ophoudt te amuseren, wordt een ander sluw voorgesteld waardoor de ziel steeds dieper in de mazen van het leven wordt geleid. Het blijft geamuseerd, bezet en vermaakt in een voortdurende ronde van verandering, en vergeet de waardigheid en kracht van zijn aanwezigheid en de eenvoud van zijn wezen.

Terwijl hij gevangenzit in het lichaam, ontwaakt de ziel geleidelijk tot het bewustzijn van zichzelf. Zich realiserend dat het in de ban is geweest van de tovenares, de kracht van haar toverstokjes waardeert en haar ontwerp en methoden begrijpt, kan de ziel haar apparaten voorbereiden en frustreren. Het tempert zichzelf en wordt immuun voor de magie van de toverstokken.

De talisman van de ziel die de betovering van de tovenares zal verbreken, is het besef dat waar of onder welke voorwaarde dan ook, het permanent, onveranderlijk, onsterfelijk is, vandaar dat het niet gebonden, gewond of vernietigd kan worden.

De glamour van de toverstaf is voelen. Het is de eerste en de laatste die moet worden overwonnen. Het brengt de ziel onder de invloed van alle gewaarwordingen. De openingen waardoor de natuur werkt, zijn de huid en alle organen van het lichaam. Dit gevoel wortelt diep in het mysterie van seks. In het prachtige standbeeld van Laocoon heeft Phidias de ziel afgeschilderd die worstelt in de windingen van de slang die door de vloed van de toverstok is opgeworpen. Door gestaag naar de talisman te kijken, begint de slang zich af te wikkelen.

Een andere manier waarop de tovenares tot slaaf wordt gemaakt, is de tong, het gehemelte en de lusten van het lichaam, die in de ban komen van de toverstok. Door naar de talisman te kijken, maakt de ziel het lichaam immuun voor de roes van smaak, en laat alleen toe wat het lichaam gezond houdt en voldoet aan zijn behoeften. De toverstaf verliest dan zijn glamour en het lichaam krijgt die voeding die de innerlijke smaak alleen levert.

Door het gebruik van de magie van geuren beïnvloedt de natuur de ziel door het geurorgaan, en verbijstert zo de hersenen om de andere zintuigen de geest te laten stelen. Maar door naar de talisman te kijken, wordt de invloed van de betovering verbroken en in plaats van dat de mens wordt beïnvloed door de geur van de natuur, wordt de levensadem getrokken.

Door het oor wordt de ziel beïnvloed door het gevoel voor geluid. Wanneer de natuur deze stok gebruikt, is de ziel gecharmeerd en in vervoering gebracht totdat de talisman wordt gezien. Dan verliest de muziek van de wereld haar charme. Wanneer de ziel de harmonie van haar eigen beweging hoort, wordt al het andere geluid lawaai en wordt deze toverstok van de natuur voor altijd verbroken.

Over de ogen gooit de natuur een glamour door de aanraking van haar toverstok. Maar met een gestage blik naar de talisman verdwijnt de glamour en worden kleur en vormen de achtergrond waarop de reflectie van de ziel wordt waargenomen. Wanneer de ziel zijn weerspiegeling op het gezicht en in de diepten van de natuur waarneemt, beschouwt het echte schoonheid en wordt het versterkt met nieuwe kracht.

Het ontworstelen van de toverstokken uit de natuur brengt de ziel twee andere toverstokken: de kennis van de relatie van alle dingen, en de kennis dat alle dingen Eén zijn. Met deze toverstokken voltooit de ziel haar reis.

Het is geen pessimisme om naar de illusies van het leven te kijken als het wordt gedaan met het doel zijn bedrog en de begoocheling van de wereld te begrijpen. Als dit alles was wat je kon zien, zouden de dampen en duisternis inderdaad ondoordringbaar zijn. Het is noodzakelijk voor iemand die op zoek is naar het echte om eerst ontevreden te zijn met alles wat niet echt is, want wanneer de ziel het echte in het leven wil waarnemen, moet ze in staat zijn het onwerkelijke te onderscheiden.

Wanneer de geest wordt gekoppeld aan en gecontroleerd door de actie van de zintuigen, wordt glamour geproduceerd en worden de vermogens van de ziel afgebroken. Zo ontstonden de ondeugden: het gekakel van woede, haat, afgunst, ijdelheid, trots, hebzucht en lust: de slangen in de windingen waarvan de ziel kronkelt.

Het gewone menselijke leven is een reeks schokken van de kindertijd tot de ouderdom. Bij elke schok wordt de sluier van glamour doorboord en gespleten. Even wordt de waarheid gezien. Maar het kan niet worden doorstaan. De mist komt weer dichterbij. Vreemd, deze schokken worden tegelijkertijd draaglijk gemaakt door de pijnen en geneugten die ze produceren. De sterveling blijft drijven op de stroom van tijd, die heen en weer wordt gedragen, wervelde in een werveling van gedachten, rende tegen de rotsen van ongeluk of ondergedompeld in verdriet en wanhoop, om weer op te staan ​​en door de kloof van de dood te worden gedragen naar de onbekende oceaan, het Hiernamaals, waarheen gaan alle dingen die geboren zijn. Dus wordt de ziel keer op keer door het leven geslingerd.

Het lichaam in dagen van ouds werd aanvaard als de onthuller van de mysteries van deze betoverde wereld. Het doel van het leven was om elke openbaring op zijn beurt te begrijpen en te realiseren: om de glamour van de tovenares te laten verdwijnen door het bewustzijn van de ziel: om het werk van het moment te doen, dat de ziel zijn reis zou kunnen voortzetten. Met deze kennis heeft de ziel het bewustzijn van rust en vrede te midden van een wereld van glamour.