Onbevreesdheid, oprechtheid, ijver in toewijding, vrijgevigheid, zelfbeheersing, vroomheid en aalmoezen, studie, versterving en rechtschapenheid; onschadelijkheid, waarachtigheid en vrijheid van woede, berusting, gelijkmoedigheid en niet spreken over de fouten van anderen, universeel mededogen, bescheidenheid en zachtaardigheid; geduld, macht, standvastigheid en zuiverheid, discretie, waardigheid, onwil en vrij van verwaandheid - dit zijn de kenmerken van hem wiens deugden een goddelijk karakter hebben, o zoon van Bharata.

-Bhagavad-Gita. ch. XVI.

HET

WOORD

CHRISTUS

OP de eenentwintigste dag van december begint de zon, wiens dagen sinds de eenentwintigste juni korter zijn geworden, de winterzonnewende, in het teken steenbok, het tiende teken van de dierenriem. De drie volgende dagen waren door de Ouden gewijd aan religieuze rituelen. Om middernacht van de vierentwintigste, het begin van de vijfentwintigste, toen het sterrenbeeld dat bekend staat als de Hemelse Maagd of Maagd, het zesde teken van de dierenriem, boven de horizon oprees, zongen ze lofliederen en het was toen kondigde aan dat de God van de Dag was geboren; dat hij de Redder van de wereld zou zijn van duisternis, ellende en dood. Op vijfentwintig december hielden de Romeinen een feest van vreugde - hun zonnefeest - ter ere van de geboorte van de God van de Dag, en de spelen in het circus begonnen met grote vreugde.

Deze God van de dag, de Heiland van de wereld, was het kind van wie de maagd Isis zichzelf de moeder noemde in die inscriptie op de Tempel van Saïs die zei: "De vrucht die ik heb verwekt is de Zon." Dit seizoen (Kerstmis -getijde) werd niet alleen gevierd door de Romeinen, maar door de ouden van alle tijden, toen werd gezegd dat de onbevlekte Maagd – Natuur – Isis – Maya – Mare – Maria de Zon van Gerechtigheid, de God van de dag, had voortgebracht, de Heiland van de wereld.

De geboorteplaats wordt anders beschreven door verschillende volkeren. De Egyptenaren spreken erover als een grot of kist, de Perzen zeiden dat het een grot was, de christenen beweren dat het een kribbe was. In alle mysteries werd echter het idee van elk bewaard, want het was vanuit het heiligdom of de heilige grot dat de ingewijde, de tweemaal geboren, de verheerlijkte werd geboren, en het was zijn plicht om de wereld in te gaan om te prediken en om te onderwijzen en door het licht van de waarheid die in hem was om de treurenden en verdrietigen te troosten; om de zieke en lamme te genezen, en om de mensen te redden van de duisternis van onwetendheid door de dood.

Doordrenkt van commercie, scholastiek en het materialisme van de theologie maakt de wereld licht van deze oude overtuigingen.

De zon is een symbool van Christus, de centrale, spirituele en onzichtbare zon, wiens aanwezigheid in het lichaam is om hem te redden van ontbinding en dood. De planeten zijn de principes die het uiterlijk van het zichtbare lichaam als het fysieke universum tot stand brengen, en terwijl dit fysieke lichaam of universum zal duren, zal de spirituele zon zijn aanwezigheid laten voelen. De zonneverschijnselen waren daarom indicatief voor de tijden en seizoenen waarin dit Christusprincipe zich het best kon manifesteren aan het bewustzijn van de mens; en de kersttijd was een van de belangrijke tijden waarin de heilige riten werden uitgevoerd in de mysteriën.

Niemand die aan het onderwerp heeft nagedacht, kan niet voorbijgaan aan het feit dat het verhaal van de geboorte van Jezus, Zoroaster, Boeddha, Krishna, Horus, Hercules of een van de Redders van de wereld, het karakteristieke en beschrijvende verhaal is van de reis van de zon door de twaalf tekens van de dierenriem. Zoals bij de reis van de zon, zo is het met elke Heiland: hij wordt geboren, vervolgd, predikt het evangelie van redding, neemt toe in macht en macht, troost, geneest, verlicht en verlicht de wereld, wordt gekruisigd, sterft en wordt begraven om herboren en opgewekt te worden in zijn macht en macht en glorie. Dit feit ontkennen, is onze eigen onwetendheid verkondigen of onszelf onverdraagzaam en onverdraagzaam verklaren.

"Maar," klaagt de sektariër nerveus en angstig, "als ik toegeef dat dit een feit is, zal het mijn hoop en belofte van verlossing en redding wegnemen." "Geef dit toe", zegt de jubileumvolger van het materialisme dat niet ziet het hart van degene die hij als zijn tegenstander beschouwt, en niet denkend aan de pijn die hij geeft en de hoop die hij van die gelovige wegneemt, “geef dit toe en je spreekt de ondergang uit van alle sekten en religies. Ze zullen afbrokkelen en verdwijnen, net als een sneeuwveld onder de brandende zon. '

Aan zowel sektariërs als materialisten antwoorden we: het is nobeler om de waarheid toe te geven, hoewel het zou moeten veroorzaken dat de fetisjen en idolen die we tussen het licht en ons hebben opgebouwd, worden verwijderd en ons bloot laten, dan blijven geloven in een wereld van duisternis bevolkt door onzichtbare monsters. Maar een bepaalde fase van de waarheid wordt verklaard door de religieuzen en door de volger van het materialisme. Elk is echter een extremist; ieder vindt het zijn plicht om de ander te overtuigen van zijn dwaling en hem tot zijn eigen geloof te bekeren. Er is een wederzijdse grond voor hen. Als de een zichzelf in de plaats van de ander plaatst, zal hij vinden wat hij mist om zijn geloof te voltooien, de ander heeft.

De christen hoeft niet bang te zijn dat hij zijn religie verliest als hij feiten accepteert. De materialist hoeft niet bang te zijn dat hij zijn feiten verliest als hij religie accepteert. Niets dat het bewaren waard is, kan verloren gaan door iemand die echt de waarheid zoekt. En als de waarheid werkelijk het object is van de zoektocht van de man van religie en de man van feiten, wat kan dan de ander dan ontnemen?

Als de religieuzen de koude harde feiten van de materialist zullen erkennen, zullen ze zijn hemel vernietigen met zijn parelachtige poorten rond de idolen die hij daar heeft verankerd, de altijd verzamelende wolkachtige fantasieën van zijn oververhitte passies verdrijven en de onrustige geesten kalmeren in een hel, waarvan de vuren die vijanden verbranden die zijn geloof niet zouden aanvaarden en de doctrines zouden volgen die hij geloofde. Na het verwijderen van de onrealiteiten, zal hij ontdekken dat na het opbranden van de afgoden en afval, er een levende aanwezigheid overblijft die niet kan worden beschreven door een muziekbeitel of penseel.

Als de materialist zichzelf in de plaats stelt van de oprechte religieaanhanger, zal hij ontdekken dat er in hem een ​​kracht, een licht, een vuur opspringt, die hem in staat stelt verantwoordelijkheden op zich te nemen, zijn plichten te vervullen, de machinerie van de natuur te bezielen en om de principes te begrijpen waarop deze machinerie draait, om de vooroordelen en trots van zijn koude, harde feiten te verbranden, en om ze om te zetten in de gewaden manifestaties en getuigen van de waarheid van de altijd levende geest.

Om toe te geven dat het leven van Christus een duplicaat is van de reis van de zon, betekent niet dat de christen slechts een astronoom hoeft te zijn, zijn Christus afkeert en een afvallige wordt. Noch heeft de christen of de gelovige in een andere religie het recht om de markt te sluiten voor het heil van zielen, een vertrouwen en monopolie te vormen van zijn religieuze plan en te proberen het heil te verdelen naar een hongerige wereld door het te dwingen zijn waren te kopen.

Breek de barrières! Weg met alle vertrouwen dat het universele licht zou buitensluiten! De hele aarde baadt in het licht van één zon en haar kinderen nemen zoveel mogelijk van het licht dat ze kunnen. Geen enkel ras of mensen kunnen dit licht monopoliseren. Iedereen erkent dat de zon voor iedereen hetzelfde is. Maar de zon wordt alleen door de fysieke ogen gezien. Het verwarmt het fysieke lichaam en giet het leven in alle levende dingen.

Er is een andere, een onzichtbare zon, waarvan onze zon slechts het symbool is. Geen mens kan naar de onzichtbare zon kijken en sterfelijk blijven. Door dit licht wordt het bewustzijn van het materiaal omgezet in het bewustzijn van het spirituele. Dit is de Christus die redt van onwetendheid en dood, hij die in de eerste plaats het Licht accepteert en uiteindelijk realiseert.

Mensen zijn nu voldoende verlicht in de wetenschap van de astronomie om te weten dat de zon haar functies niet vervult door offers en gebeden die een gedegenereerd of onwetend ras zou kunnen bieden, maar in gehoorzaamheid aan de kosmische wet. Volgens deze wet werken alle andere lichamen in de ruimte harmonieus. De leraren die van tijd tot tijd in de wereld verschijnen, zijn eenvoudig de dienaren van deze wet die het begrip van een eindige geest te boven gaat.

Alleen al het feit dat we in een familie van het christelijk geloof zijn geboren, geeft ons niet het recht onszelf christenen te noemen. Evenmin hebben wij een monopolie of enig speciaal recht of voorrecht in Christus. We hebben het recht om alleen over onszelf als christenen te spreken wanneer de geest van Christus, die het principe van Christus is, zich door ons in gedachten, spraak en actie verklaart. Het kondigt zichzelf aan, het wordt niet aangekondigd. We weten dat het niet van de zintuigen is, maar we zien het, horen het en raken het aan, want het doordringt, doordringt en ondersteunt alle dingen. Het is zo dichtbij als het ver weg is. Het ondersteunt en verheft en wanneer we in de diepten zijn, is het daar om ons op te heffen. Het kan niet worden beschreven maar het verschijnt in elke goede gedachte en daad. Het is het geloof van de sterken, de liefde van de barmhartige en de stilte van de wijzen. Het is de geest van vergeving, de voorspeller in alle daden van onzelfzuchtigheid, genade en gerechtigheid, en in alle wezens is het het intelligente, verenigende Principe.

Omdat alle dingen in het universum harmonieus werken en volgens een gemeenschappelijke wet, zo vormen ook de levens die we leiden naar een bepaald doel. Wanneer we het onderliggende principe uit het oog verliezen, lijken de dingen aan de oppervlakte schijnbaar in verwarring. Maar bij het terugkeren naar het principe begrijpen we de effecten.

We leven niet zoals we willen in een wereld van realiteit. We slapen in een wereld van schaduwen. Onze slaap is nu en dan opgewonden of gestoord door een droom of nachtmerrie veroorzaakt door veranderende schaduwen. Maar de ziel kan niet altijd slapen. Er moet een ontwaken zijn in het land van schaduwen. Soms komt er een boodschapper, en met een krachtige aanraking, biedt ons ons wakker en neemt deel aan ons echte leven. De aldus opgewekte ziel kan opstaan ​​en haar plichten vervullen of, betoverd door de betovering van de dromen, terugkeren naar het land van schaduwen en sluimeren. Het sluimert en droomt. Toch zullen zijn dromen worden verstoord door de herinnering aan zijn ontwaken totdat de schaduwen zelf zullen samenspannen om het in zijn eigen rijk te dwingen, en dan zal het met pijn en trillen aan zijn werk beginnen. Plichtsgewoon uitgevoerde plicht is een werk van arbeid en verblindt de ziel voor de lessen die plichten leren. Plichtwillig uitgevoerd plicht is een werk van liefde en onthult de uitvoerder de waarheid van de les die het met zich meebrengt.

Elke mens is een boodschapper, een zoon van de Onzichtbare Zon, een Verlosser van de wereld door wie het Christusprincipe schijnt, voor zover hij het altijd levende bewustzijn vanbinnen begrijpt en realiseert. Van iemand die zich bewust is van dit Bewustzijn, kunnen we het echte kerstcadeau hebben als dit is wat we zoeken. De aanwezigheid van Kerstmis is de ingang die leidt naar het eeuwige leven. Deze Aanwezigheid kan komen terwijl we nog in het schaduwland zijn. Het zal de slaper uit zijn dromen wekken en hem in staat stellen niet bang te zijn voor de omringende schaduwen. Omdat hij weet dat schaduwen schaduwen zijn, is hij niet bang wanneer ze hem lijken te omhullen en te overweldigen.