De volgorde verandert: boven was Licht, beneden is Leven dat zich in verschillende vormen rond een centrum bouwt.

Het centrum is leven en in het centrum is licht, en in, over en door alle vormen loopt het leven.

-Leo.

HET

WOORD

LEVEN

DE grote principes van de noumenale wereld zijn: bewustzijn, beweging, substantie en adem. De grote factoren of processen waardoor de principes van de noumenale wereld tot uitdrukking komen in de gemanifesteerde wereld, zijn: leven, vorm, seks en verlangen. De verworvenheden van deze factoren of processen door manifestatie in de wereld van verschijnselen zijn: denken, individualiteit, ziel en wil. Principes, factoren en verworvenheden worden uiteindelijk opgelost in en worden bewustzijn. De onderwerpen van de noumenale wereld zijn kort bekeken. De eerste factor in de fenomenale wereld staat voor ons: het onderwerp van het leven.

Het leven is voor het fenomenale wat bewustzijn is voor de noumenale wereld. Bewustzijn is het idee van alle mogelijke verworvenheden; door zijn aanwezigheid worden alle dingen door toestanden en omstandigheden naar het uiteindelijke doel geleid. Het leven is het begin van dit proces; het aanvankelijke instinct en de inspanning; de vooruitgang door manifestatie in de fenomenale wereld. Het leven is een proces van wording; het is slechts het middel, niet het doel. Het leven in de fenomenale wereld is niet alles; het is slechts een van de bewegingen - centrifugale beweging - waardoor het fenomenale universum tot vormen wordt ontwikkeld terwijl het wordt uitgeademd uit een homogene substantie.

Het leven is een machtige oceaan waarop de Grote Adem beweegt, waardoor het evolueert vanuit zijn ongekende en onzichtbare dieptenstelsels van universums en werelden. Deze worden voortgebracht op het tij van onzichtbaar leven in zichtbare vorm. Maar een tijdje keert het tij en wordt alles teruggedragen in het onzichtbare. Dus bij de getijden van het onzichtbare leven worden de werelden uitgerold en weer ingetrokken. Er zijn veel stromingen in de oceaan van het leven; onze wereld met alles erop en eraan leeft in een van deze stromingen. Wat we van het leven weten is alleen zijn passage door zichtbare vorm, bij de verandering van zijn getijden, van het onzichtbare naar het onzichtbare.

Het leven is materie, maar zoveel fijner dan de elementen waarvan bekend is dat het niet kan worden geclassificeerd met de materie van de natuurkundige. Wetenschap is de intellectuele magiër van de moderne beschaving; maar de materialistische wetenschap sterft in haar kinderschoenen, als ze niet verder groeit dan de lagere lagen van de fenomenale wereld. De droom van de natuurkundige is om te bewijzen dat het leven eerder een gevolg is dan een oorzaak. Hij zou leven voortbrengen waar het leven niet bestond; beheer zijn activiteiten door bepaalde wetten; begiftig het met intelligentie; dissipeer het dan en laat geen spoor achter dat het ooit in vorm heeft bestaan, noch dat het intelligentie heeft uitgedrukt. Er zijn mensen die geloven dat leven kan worden voortgebracht waar het niet bestond; dat het intelligentie kan uitdrukken; die intelligentie kan voor altijd verdwenen zijn. Maar er wordt niet verondersteld dat zo iemand de levensprocessen kan begrijpen terwijl ze weigeren te geloven of te speculeren over het bestaan ​​ervan los van de vorm. Sommige van de manifestaties van het leven worden gewaardeerd, maar degenen die beweren in staat te zijn om leven te produceren uit "inerte" materie, staan ​​nog steeds even ver van de oplossing van het probleem als in het begin. Leven produceren uit inerte materie zou resulteren in de ontdekking dat er geen 'inerte' materie is, omdat er geen leven kan worden voortgebracht waar geen leven bestaat. De vormen van manifestatie van het leven kunnen oneindig zijn, maar het leven is aanwezig in alle vormen. Als het leven niet samenvalt met materie, kan materie niet van vorm veranderen.

De bioloog kan de oorsprong van het leven niet ontdekken omdat zijn zoektocht begint en eindigt terwijl het leven door de wereld van vorm gaat. Hij weigert te zoeken naar leven voordat het verschijnt, of het te volgen in zijn speculaties nadat het zijn vorm heeft verlaten. Het leven is die mysterieuze agent die zich manifesteert door de vorm, maar het leven is de factor waaruit we de vorm ontwikkelen: vandaar de beweging van de getijden van het leven in de ontbinding en reconstructie van vormen. Het leven is het principe van groei en expansie in alle dingen.

Onze aarde is als een holle en bolvormige spons in een stroom van de oceaan van het leven. We leven op de huid van deze spons. We werden naar deze sfeer gebracht door een golf op de vloed van de oceaan van het leven en na een tijdje, op de eb, vertrekken we op een golf en gaan verder, maar zijn nog steeds in de oceaan van het leven. Terwijl het universum en zijn werelden elk in zijn oceaan van leven leven, zo gaat ook wanneer de geest door de adem het lichaam binnenkomt bij de geboorte, zijn eigen individuele oceaan van leven binnen.

Bij het bouwen van een lichaam snelt het leven binnen en bouwt volgens het voorbereide ontwerp en worden zintuigen ontwikkeld. De geest die dit lichaam bewoont, is ondergedompeld in een zinnelijk leven. De pure levensstroom die door het zintuiglichaam gaat, wordt gekleurd door zintuiglijke verlangens. In eerste instantie reageert de geest op het plezier van de sensatie van het leven. Plezier is een fase van de sensatie van het leven, de andere fase is pijn. De geest sensatie met plezier bij het ervaren van de sensatie van het leven in het lichaam. Het streven om het gevoel van plezier te vergroten resulteert in de ervaring van pijn wanneer, uitgeput, de zintuigen niet langer kunnen reageren op de ordelijke stroom van het leven. In de gemanifesteerde wereld zit de volheid van het leven in het denken en het denken verandert de stroom van het leven.

We leven in deze oceaan van leven, maar onze vooruitgang is inderdaad langzaam, omdat we het leven alleen kennen omdat het de zintuigen stimuleert. De geest geniet terwijl de zintuigen zich ontvouwen en opvullen door het voorbijgaan van het leven; maar wanneer, in de loop van de ontwikkeling van de geest, de zintuigen de grens van hun fysieke ontplooiing bereiken, worden ze weggevaagd door de getijden van het leven, tenzij de geest zich zo bevrijdt van zijn fysieke aanlegplaatsen dat hij de innerlijke zintuigen kan ontvouwen. Deze zullen het dan uit zijn troebele stroom naar de hogere levensstromen dragen. Dan wordt de geest niet weggevaagd door de kruisstromen van vergeetachtigheid, noch over de rotsen van illusie en verbijsterd geslagen, maar wordt hij op zijn gewaden naar de lichtgevende levensstroom gedragen, waar hij zijn evenwicht leert en vasthoudt en kan sturen loop veilig door alle stromingen en levensfasen.

Het leven kan niet stagneren. Dit leven van sensatie duurt maar een korte tijd. Door uit te reiken via de zintuigen zou de geest zich vastklampen aan alle vormen van dit leven; maar als de zintuigen zich ontvouwen en volwassen worden in het leven van deze wereld, verdwijnen ze snel. De vormen waarop de geest zou liggen, vervagen en zijn verdwenen, zelfs wanneer ze worden begrepen.

Geest zoekt ervaring in het leven dat het binnengaat, zodat het kan leren zijn diepten te onderzoeken en te navigeren. Wanneer de geest in staat is om de diepten te zoeken en zijn ware koers te volgen tegen alle tegengestelde stromingen in, wordt het object van het leven bereikt. De geest wordt gestimuleerd en gestimuleerd door elk van de tegengestelde stromingen wanneer deze deze overwint. Het is dan in staat om alle stromingen van het leven voorgoed te gebruiken in plaats van zich af te wenden van zijn loop en door hen te overwinnen.

Waar we op dit moment over speculeren of weten, is alleen het vormleven dat voortdurend verandert. Wat we moeten proberen te weten en te leven, is het eeuwige leven, waarvan bewustzijn het grote bereiken is.