DEMOCRATIE IS ZELFSTANDIGING

Harold W. Percival

DEEL II

HET RAAD VAN FORTUIN

Het rad van fortuin draait voor iedereen: de nederige en de grote. Het lichaam is het wiel. De doener erin verdient zijn fortuin en draait zijn wiel door wat hij denkt en wat hij doet. Door wat het denkt en doet, beweegt het zijn lichaam van station naar station; en in één leven kan het vaak zijn fortuin veranderen en vele rollen spelen. Door wat het denkt en doet, schrijft de doener het stuk en ontwerpt het wiel voor zijn fortuin wanneer het opnieuw bestaat in een ander menselijk lichaam.

De aarde is het podium waarop de doener zijn rol speelt. Hij gaat zo op in het stuk dat hij denkt dat hij de rollen is en niet weet dat hij de schrijver van het stuk en de speler van de rollen is.

Niemand hoeft zichzelf zo te verheffen dat hij minachtend naar de nederige kijkt, want zelfs als hij de grootste potentaat onder de prinsen was, kunnen de omstandigheden hem tot een zwerver brengen. Als de omstandigheden een geteisterde ellendeling ertoe zouden brengen zichzelf van armoede tot macht te verheffen, dan zou de rede zijn hand moeten bedwingen, opdat hij niet weer terugvalt in ellende en pijn lijdt.

Zo zeker als er zonneschijn en schaduw is, bestaat elke doener periodiek in een mannenlichaam of in een vrouwenlichaam, in welvaart of in armoede, in eer of in schande. Alle doeners ervaren het gewone en de extremen van het menselijk leven; niet om te straffen of te belonen, niet om te verheffen of neer te halen, niet om te verheerlijken of te vernederen, maar om te leren.

Deze situaties zijn bedoeld om de doener ervaringen te geven in de droom van het leven, zodat iedereen zich met de mensheid in een gemeenschappelijke menselijke verwantschap zal voelen; dat, of hun situatie nu hoog of laag is, er een gemeenschappelijke band van de mensheid zal zijn, door iedereen heen. De doener die de rol van dienstbaarheid speelt, kan medelijden hebben met de doener wiens rol de onheerlijke heer is; de doener als een heer kan verdriet voelen voor degene die de rol van onwillige dienaar op zich neemt. Maar waar er begrip is tussen de werkgever en degene die dient, tussen de heerser en de overheerste, daar is in elk vriendelijkheid jegens de ander.

Iemand die er bezwaar tegen heeft om gebeld te worden knecht lijdt aan valse trots. Alle mensen zijn dienaren. Hij die onwillig dient, is inderdaad een arme dienaar, en hij dient zonder eer. Een arme dienaar maakt een harde meester. De hoogste eer in elk ambt is om goed te dienen in dat ambt. Het ambt van president van de Verenigde Staten biedt de houder van dat ambt de kans om de grootste dienaar van het Amerikaanse volk te zijn; niet hun heer en meester; en niet alleen voor een partij of een paar mensen, maar voor alle mensen en ongeacht partij of klasse.

Bewuste verwantschap tussen doeners in menselijke lichamen zal de wereld mooier maken, de mensen versterken en solidariteit tussen mensen tot stand brengen. De lichamen zijn de maskers waarin de doeners hun rol spelen. Alle doeners zijn onsterfelijk, maar ze verslijten de lichamen en de lichamen sterven. Hoe kan de onsterfelijke doener oud zijn, ook al draagt de onsterfelijke een vervaagde lijkwade!

Verwantschap betekent niet dat iemand met een lage positie naast een ander van hoge stand kan of moet zitten en op zijn gemak kan praten. Hij kan het niet, ook al zou hij het wel willen. Evenmin betekent het dat de geleerden moeten palaveren met de lustelozen. Hij kan het niet, al zou hij het proberen. Het hebben van de gemeenschappelijke verwantschap of verwantschap tussen doeners in menselijke lichamen betekent dat elke doener genoeg eer op zichzelf zal hebben, en genoeg respect voor het lichaam waarin hij zich bevindt, dat hij zichzelf niet zal toestaan zichzelf en de rol die hij speelt zo te vergeten dat het absurd zal zijn.

Wat zou het belachelijk zijn voor de nederige en de groten om arm in arm te lopen en met vertrouwde belangstelling te confabuleren! Waar zou de ander zich dan het meest voor schamen of zich het minst op zijn gemak voelen? Als elke doener zichzelf kende als doener en de rol die hij speelde, zou het spelen van delen niet nodig zijn en zou het spel ophouden. Nee: de bewuste verwantschap hoeft menselijke relaties niet te verstoren of te verstoren.

De doener zal het lichaam in zijn baan vasthouden en houden totdat hij, door na te denken en zijn taken uit te voeren, de baan van zijn lichamen zal veranderen in relatie tot de banen van de lichamen van andere doeners. Dan zal de doener begrijpen dat het lichaam waarin hij zich bevindt zijn rad van fortuin is en dat hij de draaier van zijn rad is. Dan kan er een consolidering plaatsvinden van belangen en verantwoordelijkheden van de mensen van de natie - en van de wereld. Dan zal er echte democratie, zelfbestuur, in de wereld zijn.